در روشی که توسط دانشمندان فنلاندی توسعه یافته‌است، روش زینترینگ با ولتاژ AC کار می‌کند و نیازی به اتصال فیزیکی با جوهر نیست و می‌توان رایت مستقیم و تک مرحله‌ای انجام داد. مارک آلن از مرکز تحقیقاتی فنی VTT فنلاند می‌گوید: مزایای کلیدی زینترینگ الکتریکی این است که تولید گرما فقط در لایه نانوذرات اتفاق می‌افتد.
 
او همچنین اضافه کرد: این امر می‌تواند مسیر را برای استفاده از زیرلایه‌هایی با تلورانس گرمایی پایین ایجاد کند و گازهای ناخواسته متصاعد شده‌از زیر لایه را کاهش دهد.
 
آلن و همکارانش با استفاده یک نانوجوهر Silverjet DGP-30LT-15C و یک پرینتر مواد Dimatix یک سری از الگوهای آزمایشی را روی کاغذهای نوری Siena ‌٢٥٠G پرینت کردند (زیر لایه‌ای با محدودیت گرمایی تنها در حد ‌١٢٠ درجه سانتی گراد).
 
محققان برای آغاز فرایند زینترینگ یک ولتاژ DC را در طول آرایه‌ای از نانوذرات نقره اعمال کردند.
 
 
 
مقاومت نمونه‌ها با بیش از چهار مرتبه کاهش از ‌١٥٠ کیلو اهم به ‌٣/٤ اهم رسید. نگاهی دقیق‌تر به انتقال نشان می‌دهد که اکثر انتقال‌ها در کمتر از ‌٢ میکرو ثانیه رخ می‌دهند.

این گروه یافتند که علاوه‌بر نانوجوهر بر پایه نقره، این روش برای اکسید قلع ایندیوم نیز مناسب است، این ماده به‌عنوان الکترودهای شفاف در نمایشگرها به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از ستاد ویژه توسعه فن‌آوری نانو، روش الکتریکی این محققان نیز با استفاده از یک سیلندر زینترینگ با الکترودهای الگو یافته در یک محیط لوله‌ای نیز قابل استفاده‌است. محققان نتیجه کار خود را در Nanotechnology ارائه کرده‌اند.